វគ្គបណ្តុះបណ្តាល

កញ្ចប់នៃការបណ្តុះបណ្តាលនេះ​ ត្រូវបានរៀបចំឡើង ក្នុងភាពជាដៃគូជាមួយគណៈកម្មាធិការសហប្រតិបត្តិការដើម្បីកម្ពុជា (CCC) ហើយវាគឺជាផ្នែកមួយនៃកម្មវិធី ដែលមានឈ្មោះថា “ឆេងដឺហ្គេម អឹកាដឺមី” ដែលផ្ដល់ជំនួយដោយមូលនិធិ Wilde Ganzen (ប្រទេសហូឡង់) ។ ក្រុមគោលដៅសំខាន់ គឺអ្នកតំណាងអង្គការសង្គមស៊ីវិល ដែលមានការព្រួយបារម្ភអំពីបញ្ហាជាក់លាក់ ប៉ុន្តែកំពុងតែជួបការលំបាក ក្នុងការធ្វើឲ្យសំឡេងរបស់ពួកគេ ត្រូវបានគេដឹងឮ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃដំណើរ​ដែលប្រកប​ដោយ​មហិច្ឆិតា​រយៈពេល ៥ខែនេះ អ្នកចូលរួមនឹងទទួលបានការយល់ដឹងទូលំទូលាយ អំពីគ្រប់ទិដ្ឋភាពសំខាន់ៗនៃការបញ្ចុះបញ្ចូល និង​ការ​តស៊ូមតិ ពួកគេនឹងដឹងពីវិធី ដើម្បីទទួលបានការគាំទ្រ និងការប្តេជ្ញាចិត្តកាន់តែច្រើន ពីសំណាក់អ្នកពាក់ព័ន្ធ និងអ្នកធ្វើការ​សម្រេច​ចិត្ត​ ហើយការណ៍នោះ នឹងអាចជំរុញបុព្វហេតុដែល​សំខាន់ចំពោះពួកគេ ឲ្យបានកាន់តែប្រសើរឡើង។ គន្លឹះសំខាន់នៃកញ្ចប់ការបណ្ដុះបណ្ដាលនេះ គឺការធ្វើការជាមួយគ្នា ដើម្បីអភិវឌ្ឍផែនការកៀរគរការ​គាំទ្រដ៏រឹងមាំមួយ ដោយផ្អែកលើគោលគំនិត និងវិធីសាស្រ្ត ដែលអ្នកចូលរួមនឹងបាន​រៀន​។ អ្នកអាចស្វែងរកព័ត៌មានបន្ថែមអំពីវគ្គសិក្សានេះបាន ដោយទាញយកខិត្តប័ណ្ណរបស់យើង ឬទស្សនាទំព័រធនធានលើអ៊ីនធឺណិតបាន។

ដោយមានភាពស្រដៀងគ្នា ក្នុងការលើកឡើងទៅកាន់សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាមូលដ្ឋានផងដែរ​នោះ វគ្គសិក្សានេះមានគោលបំណងបង្រៀនពួកគេ ពីរបៀបប្រាស្រ័យទាក់ទងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ដើម្បីបំពេញតួនាទីរបស់ពួកគេឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង និងបំពេញគោលបំណងរបស់ខ្លួន។ ប្រធានបទដែលយើងនឹងលើកយកមកនិយាយរួមមាន៖ តើការប្រាស្រ័យទាក់ទងគឺជាអ្វី? ហេតុអ្វីយើងត្រូវមានជំនាញទំនាក់ទំនងល្អ? រចនាសម្ព័ន្ធនៃដំណើរការទំនាក់ទំនង, ជំនាញដែលត្រូវការដើម្បីប្រាស្រ័យទាក់ទងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ជាមួយអ្នកពាក់ព័ន្ធផ្សេងៗគ្នា (ឧទាហរណ៍៖ ការ​ស្តាប់យ៉ាងសកម្ម ការសង្ខេប ការសង្កេតយ៉ាងសកម្ម សំណួរដែលមានប្រសិទ្ធភាព ការប្រាស្រ័យទាក់ទងដោយផ្ទាល់មាត់ និងមិនផ្ទាល់មាត់ ការបង្កើតទំនុកចិត្ត), តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីជៀសវាងកំហុស និងទម្លាប់មិនត្រឹមត្រូវក្នុងការទំនាក់ទំនង? តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីដឹងថាតើឧបករណ៍សម្ភារៈណា ដែលល្អបំផុតសម្រាប់កិច្ចប្រឹងប្រែងប្រាស្រ័យទាក់ទងផ្ទាល់ខ្លួន ហើយត្រូវនឹងបុគ្គលិក​លក្ខណៈ​ខ្លួនផងនោះ? តើឧបសគ្គអ្វីខ្លះ ដែលអាចកើតមានក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទង និងវិធីដើម្បីយកឈ្នះវា?

វគ្គបណ្តុះបណ្តាលនេះ ពង្រឹងសមត្ថភាពអ្នកចូលរួម ដើម្បីជួយសម្រួលដល់ការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សា និងសិក្ខាសាលា។ សំណួរដែលយើងនឹងត្រូវលើកឡើងមកដោះស្រាយរួមមាន៖ តើអ្វីជាការសម្រប​សម្រួល? តើអ្វីជាការប្រជុំ ការបណ្តុះបណ្តាល និងការរចនាសិក្ខាសាលា? តើអ្វីខ្លះដែលត្រូវយកមកពិចារណា នៅពេលរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ? តើធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីរៀបចំកម្មវិធី​ទាំងនោះឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅដែលរំពឹងទុក? តើមាន​វិធីសាស្ត្រ​គន្លឹះអ្វីខ្លះ ដែលអាចប្រើបាន? តើអ្នកសម្របសម្រួល គួរមានបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងជំនាញអ្វីខ្លះ? តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីទទួលបានជំនាញទាំងនោះ? តើអ្វីដែលត្រូវធ្វើក្នុងស្ថានភាពលំបាក ឧទាហរណ៍ នៅពេលដោះស្រាយជាមួយអ្នកចូលរួម ដែលលែងយកចិត្តទុកដាក់ ឬក៏បង្កើតបញ្ហា ដែលមិនបាន​រំពឹងទុក? ការបណ្តុះបណ្តាលនេះ ប្រើវិធីសាស្ត្រចម្រុះ លំហាត់ផ្សេងៗគ្នា លើការរចនា និងសម្រប​សម្រួលការប្រជុំ ការបណ្ដុះបណ្ដាល និងសិក្ខាសាលា ក៏ដូចជាការស្នើសុំមតិយោបល់ពី​អ្នក​ចូលរួម​ទៀតផង។

មន្ត្រីមូលដ្ឋានក៏ត្រូវមានលទ្ធភាពរៀបចំសំណើគម្រោង និងផែនការថវិកាផងដែរ ជាពិសេស បន្ទាប់ពីកំណែទម្រង់វិមជ្ឈការនាពេលថ្មីៗនេះ។ នេះមិនមែនជាកិច្ចការងាយស្រួលនោះទេ ដូច្នេះហើយ​ ក្នុងវគ្គសិក្សានេះ​ យើងនឹងដោះស្រាយជាមួយប្រធានបទដូចជា៖ តើការសរសេរ​សំណើគឺជាអ្វី? តើអ្វីជាជំហានសំខាន់ៗ នៃការសរសេរសំណើដោយជោគជ័យ? តើធ្វើដូច​ម្ដេច ដើម្បីបង្កើតគំនិតគម្រោង ឧទាហរណ៍ ដូចជាការប្ដេជ្ញាក្នុងការចាប់ផ្ដើមធ្វើការវិភាគមែកធាង​នៃបញ្ហា? តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីជ្រើសរើសគោលដៅ គោលបំណង លទ្ធផល សូចនាករ និងឥទ្ធិពលផ្ទាល់ ដែលចង់បាននៅក្នុងការអនុវត្តគម្រោងពិតប្រាកដ? តើធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីរៀបចំក្របខ័ណ្ឌដែលសមស្របសម្រាប់គម្រោងទូទៅ ដោយប្រើទម្រង់សាមញ្ញ? តើធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីរៀបចំផែនការថវិកា? តើធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីវាយតម្លៃសំណើគម្រោងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ដោយយោងទៅតាមតារាងត្រួតពិនិត្យ? វគ្គបណ្តុះបណ្តាលនេះ ប្រើលំហាត់ជាក់ស្តែងផ្សេងៗគ្នា ដោយសង្កត់ធ្ងន់លើជំហាននៃការស្នើសុំ និងការអភិវឌ្ឍថវិកា។ អ្នកចូលរួមនឹងត្រូវបានស្នើសុំឲ្យសរសេរសំណើខ្លីៗ ហើយនឹងទទួលបានការឆ្លើយតប និងដំបូន្មានពីគ្រូបណ្ដុះបណ្ដាល ទាក់ទងនឹងសំណើ ដែលពួកគេបានសរសេរ។  

ក្នុងវគ្គសិក្សានេះ សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាមូលដ្ឋាន នឹងឆ្លុះបញ្ចាំង និងព្យាយាមបញ្ជាក់ពីតួនាទី និងទំនួលខុសត្រូវរបស់ពួកគេ ក្នុងការបើកកន្លែងទំនេរសម្រាប់លើកទឹកចិត្ត ដល់អង្គការសហគមន៍​ យុវជន និងពលរដ្ឋដទៃទៀត ឲ្យចូលរួមក្នុងសកម្មភាពផ្សេងៗ ដូចជាការប្រជុំប្រចាំខែរបស់សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាមូលដ្ឋាន វេទិកាសាធារណៈ សកម្មភាពក្នុងការលើកកម្ពស់ការយល់ដឹង ឬព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងទៀត។ មន្រ្តីនឹងត្រូវបានក្រើនរំឮក អំពីបេសកកម្មរបស់ពួកគេ ក្នុងការបម្រើប្រជា​ពលរដ្ឋ​ជាម្ចាស់សិទ្ធិ ដែលបានជ្រើសរើសពួកគេ ក៏ដូចជាអំពីតម្រូវការ ក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងសំណើរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ រួមទាំងការស្នើសុំឲ្យបង្ហាញព័ត៌មានជាសាធារណៈផងដែរ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃវគ្គនេះ សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាមូលដ្ឋាន នឹងយល់ច្បាស់ពីអាណត្តិទូទៅ និងមុខងារដែលបានអនុញ្ញាតឲ្យ។ ម៉្យាងវិញទៀត ពួកគេនឹងរៀនពីវិធីដើម្បីតាមដានការអនុវត្តគម្រោងក្នុងស្រុកឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង របៀបក្នុងការសម្រេចចិត្តលើផែនការថវិកា និងការចំណាយ និងវិធីធានាថា រាល់ការចំណាយពិតមានប្រសិទ្ធភាព និងតម្លាភាព។

នៅទីនេះ យើងកំពុងនិយាយដល់ក្រុមយុវជន និងអង្គការសហគមន៍ ដែលមានមហិច្ឆិតាចូលរួមក្នុងដំណើរការធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្តនៅថ្នាក់មូលដ្ឋាន។ ទោះជាយ៉ាងណាដ៏ដោយ គោលដៅសំខាន់នៃវគ្គសិក្សានេះ គឺនឹងបង្រៀនអ្នកចូលរួម ពីវិធីវិភាគថវិកាឃុំ ដោយប្រើឧបករណ៍ឌីជីថលយ៉ាងសាមញ្ញ​។ បន្ទាប់ពី ធ្វើការវិភាគ​លើ​ផែនការវិនិយោគឃុំនាពេលបច្ចុប្បន្ន របស់រដ្ឋបាលមូលដ្ឋានខ្លួនមក សិក្ខាកាមនឹងមានទិដ្ឋភាពទូទៅអំពីការចំណាយ ហើយនឹងមានឱកាសទទួលបានជោគជ័យ ក្នុងការស្នើសុំ និងសំណូមពរជាក់លាក់ សម្រាប់ការបែងចែកថវិកានាពេលអនាគត ដល់វិស័យ ឬក៏សកម្មភាពដែលពួកគេពេញចិត្ត ដោយដូច្នេះ វានឹងត្រូវបានពង្រឹងឲ្យល្អជាងមុន។

វគ្គសិក្សានេះ គឺស្រដៀងគ្នាទៅវគ្គមុនដែរ (LG1) ហើយវាមានក្រុម ដែលជាគោលដៅ និងវិធីសាស្ត្រដូចគ្នា តែផ្តោតទៅលើផែនការ និងថវិកានៅកម្រិតរដ្ឋបាលឃុំសង្កាត់។ សិក្ខាកាមដែលតំណាងឲ្យក្រុមយុវជន ឬអង្គការសង្គមស៊ីវិលដទៃទៀត នឹងទទួលបានឱកាសតស៊ូមតិ ដើម្បីឲ្យក្ដីកង្វាល់របស់ពួកគេ ត្រូវបានគិតគូរដោយមន្រ្តីឃុំសង្កាត់ និងត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងផែន​ការ​វិនិយោគ​ឃុំ​សង្កាត់ប្រចាំឆ្នាំ (CIPs)។

ដើម្បីធានាបានថា អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន សាលារដ្ឋ ឬមណ្ឌលសុខភាព បានផ្តល់សេវាកម្មប្រកបដោយគុណភាពនោះ មន្ត្រី​ដែលធ្វើការនៅក្នុងស្ថាប័នទាំងនេះ ចាំបាច់ត្រូវតែទទួលបានការ​បណ្តុះ​បណ្តាល​អំពីក្របខ័ណ្ឌគណនេយ្យភាពសង្គម។ តាមរយៈ​ការ​ចូលរួមក្នុងវគ្គបណ្តុះបណ្តាល​នេះ ពួកគេនឹងរៀនអំពីយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ប្រទេសកម្ពុជាក្នុងវិស័យនេះ ហើយពួកគេក៏នឹងទទួលបានការ​យល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ អំពីតម្រូវការការអនុវត្តជាក់ស្តែងរបស់ពួកគេ អំពីស្តង់ដារសម្រាប់សេវាកម្មរបស់ពួកគេ អំពីគំនិតនៃថវិកាបើកចំហ ក៏ដូចជាសិទ្ធិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋផងដែរ។ ការអនុវត្តក្របខ័ណ្ឌគណនេយ្យភាពសង្គម (I-SAF) គឺជាកញ្ចប់កំណែទម្រង់យ៉ាងទូលំទូលាយ ដែល​ត្រូវបានសន្មត់ដោយរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងមានគោលបំណងលើកកម្ពស់គុណភាពសេវាកម្មសាធារណៈ តាមរយៈការធ្វើឲ្យមន្រ្តីរដ្ឋបាល និងអ្នកផ្តល់សេវា ឆ្លើយតបកាន់តែឆាប់រហ័ស ហើយដឹងពីតម្រូវការ និងសិទ្ធិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋកាន់តែច្រើនជាងមុន។ ពលរដ្ឋគឺជាអ្នកទទួលអត្ថប្រយោជន៍​ចុងក្រោយនៃសេវាកម្មទាំងនេះ ហើយពួកគេមានសិទ្ធិឲ្យអ្នកផ្តល់សេវាមានគណនេយ្យភាព វាយតម្លៃគុណភាពសេវាកម្ម និងចូលរួមក្នុងការសម្រេចចិត្តទាក់ទងនឹងវិស័យទាំងនេះ។